The English Language Part 117

"Her stendr Baldri of brugginn mjor, skirar veigar, liggr skjoldr yfir; en asmegir i ofvaeni; nauug sagak nu mun ek egja.

8.

"egiattu volva!

ik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: hverr mun Baldri at bana vera, ok Oins son aldri raena?

9.

"Hor berr hafan hrorbarm innig; hann mun Baldri at bana vera, ok oins son aldri raena; nauug sagak, nu mun ek egja.

10.

"egiattu volva!

ik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: hverr mun heipt Hei hefnt of vinna ea Baldrs bana a bal vega?

11.

"Rindr berr i vostrsolum, sa mun Oins sonr einnaettr vega; bond um vaer ne hofu kembir ar a bal um berr Baldrs andskota; nauug sagak, nu mun ek egja.

12.

"egiattu volva!

ik vil ek fregna, unz alkunna, vil ek enn vita: hverjar 'ro aer meyjar, er at muni grata ok a himin verpa halsa skautum?

{604} 13.

"Ertattu Vegtamr, sem ek huga, heldr ertu oinn, aldinn gautr."

"Ertattu volva ne vis kona, heldr ertu riggja ursa moir.

14.

"Heim ri u, oinn!

ok ver hroigr!

sva komit manna meir aptr a vit, er lauss Loki lir or bondum, ok ragna rok rjufendr koma."

XI.

ICELANDIC.

_From Snorro's Heimskringla. Translated by Laing._

Y'NGLINGA SAGA.

KAP. I.

_Her Segir fra Landa Skipan._

Sva er sagt, at kringla heimsins, su er mannfolkit byggir, er mjok vag-skorin: ganga hof stor ur utsjanum inn i jordina. Er at kunnigt, at haf gengr af Njorvasundum, ok allt ut til Jorsala-lands. Af hafinu gengr langr hafsbotn til landnordrs, er heitir Svartahaf: sa skilr heims ridjungana: heitir fyrin austan Asia, en fyrir vestan kalla sumir Evropa, en sumir Enea. En nordan at Svartahafi gengr Svijod in mikla eda in kalda.

Svijod ena miklu kalla sumir menn ecki minni enn Serkland hit mikla; sumir jafna henni vid Blaland hit mikla. Hinn neyrdri lutr Svijodar liggr obygdr af frosti ok kulda, swa sem hinn sydri lutr Blalands er audr af solarbruna.

I Svijod eru stor herut morg: ar eru ok margskonar jodir undarligar, ok margar tungur: ar eru risar, ok ar eru dvergar: ar eru ok blamenn; ar eru dr ok drekar furdulega storin. Ur Nordri fra fjollum eim, er fyrir utan eru bygd alla, fellr a um Svijod, su er at rettu heitir Tanais; hun var fordum kollut Tanaqvisl edr Vanaquisl; hun kemur til sjavar inu i Svarta-haf. I Vanaqlvislum var a kallat Va.n.a.land, edr Vanheimr; su a skiir heimsridjungana; heitir fyrir austan Asia, en fyrir vestan Evropa. {605}

KAP. II.

_Fra Asia Monnum._

Fyrir austan Tanaqvisl i Asia, var kallat Asa-land edr Asaheimr; en hofutborgina, er i var landinu, kolludu eir Asgard. En i borginni var hofdingi sa er Odinn var kalladr, ar var blotstadr mikill. ar var ar sidr at 12 hofG.o.dar voru aeztir; skyldu eir rada fyrir blotum ok domum manna i milli; at eru Diar kalladir edr drottnar: eim skyldi jonustu veita allr folk ok lotning. Odinn var hermadr mikill ok mjok vidforull, ok eignadiz morg riki: han var sva Sigrfaell, at i hvorri orustu f.e.c.k hann gagn. Ok sva kom at hans menn trudu vi, at hann aetti heimilann sigr i hverri orustu. at var hattr hans ef ann sendi menn sina til orustu, edr adrar sendifarar, at hann lagdi adr hendur i hofut eim, ok gaf eim bjanak; trudu eir at a mundi vel faraz. Sva var ok um hans menn, hvar sem eir urdu i naudum staddir a sja edr a landi, a kolludu eir a nafn hans, ok ottuz jafnan fa af vi fro; ar ottuz eir ega allt traust er hann var. Hann for opt sva langt i brot, at hann dvaldiz i ferdinni morg misseri.

XII.

SAGA oLAFS KONuNGS TRYGGVASONAR.

_Bardagi i Stor_.

Hakon konungr hafi a fylkt lii sino, ok segja menn at hann steypti af ser brynjunni ar orrostan taekist; Hakon konungr valdi mjok menn me ser i hir at afli ok hreysti, sva sem gert hafi Haraldr konungr fair hans; ar var a me konungi oralfr hinn sterki Skolmsson, ok gekk a ara hli konungi; hann hafi hjalm ok skjold, kesju ok sver at er kallat var Fetbreir; at var maelt at eir Hakon konungr vaeri jafnsterkir; essa getr orr Sjareksson i drapu eirri er hann orti um oralf:

ar er bavbarir borust bands jo draugar landa lystr gekk herr til hjorva hnitz i Stor a Fitjum: ok gimslongvir ganga gifrs hlemana drifu nausta blaks. .h.i.t naesta Normanna gram ori.

{606} En er fylkingar gengu saman, var fyrst skot.i.t spjotum, vinaest brugu menn sverum; Gerist a orostan o ok mannskjaed; Hakon konungr ok oralfr gengu a fram um merkin ok hjoggu til beggja handa; Hakon konungr var aukendr, meiri enn arir menn, lsti ok mjok af hjalmi hans er solin shein a; a var vopnaburr mikill at konungi; tok a Eyvindr Finnsson hatt einn, ok setti yfir hjalm konungsins; a kallai hatt Eyvindr Skreyja: leynist hann nu Normanna konungr, er hefir hann flit, viat horfinn er nu gullhjalmrinn? Eyvindr ok alfr broir hans gengu a hart fram sva sem oir ok galnir vaeri, hjoggu til beggja handa; a maelti Hakon konungr hatt til Eyvindar: haltu sva fram stefnunni ef u vill finna hann Normanna konung, Var a skampt at bia at Eyvindr kom ar, reiddi upp sverit ok hjo til konungs; oralfr skaut vi honum Eyvindi skildinum, sva at hann stakai vi; konungr tok a tveim hondum sverit Kvernbit, ok hjo til Eyvindar, klauf hjalminn ok hofuit alt i herar nir; i vi bili drap oralfr alf Askmann. Sva segir Eyvindr Skaldaspillir:

Veit ek at beit enn bitri byggving meal dyggvan bulka skis or baum benvondr konungs hondum: ufaelinnklauf ala eldraugar skor hauga gullhjaltaum galtar grandrar Dana brandi.

Eptir fall eirra braera gekk Hakon konungr sva hart fram at alt hravkk fur honum; slo a felmt ok flotta a li Eiriks sona, en Hakon konungr var i ondverri sinni fylking, ok fylgi fast flottamonnum, ok hjo tidt ok hart; a flo or ein, er Fleinn er kallar, ok kom i hond Hakoni konungi uppi i musina firir nean oxl, ok er at margra manna sogn at skosveinn Gunnhildar, sa er Kispingr er nefndr, ljop fram i ysinn ok kallai: gefi rum konungs bananum, ok skaut a fleinnum til konungs; en sumir segja at engi vissi hverr skaut; ma at ok vel vera, firir vi at orvar ok spjot ok onnur skotvapn flugu sva ykkt sem drifa; fjoldi manns fell ar af Eiriks sonum, en honungarnir allir komust a skipin, ok rero egar undan, en Hakonar menn eptir eim; sva segir orr Sjareksson: {607}

Vari viga myrir vidt sva skal fri slita jofur vildo ann eldast ondvert folk a londum: starf hofst upp, a er arfi otta vanr a flotta gulls er gramr var fallinn Gunnhildar kom sunnan.

rot var snt a er settust sinn ror vi raum stinna mar let ond ok annarr ufar baendr sarir afreks veit at er jofri allrikr i styr slik.u.m gondlar njorr sa er geri gekk naest hugins drekku.

XIII.

MODERN SWEDISH.

FRITHIOFS SAGA.

XI.

_Frithiof hos Angantyr._

1.

Nu ar att saga huru Jarl Angantyr satt an; Uti sin sal af furu, Ock drack med sina man; Han var s glad i hgen, Sg ut t blnad ban, Der solen sjunk i vgen, Allt som an gyllne svan.

2.

Vid fonstret, gamle Halvar Stod utanfor p vakt; Hann vaktade med allvar, Gaf ock p mjodet akt.

En sed den gamle hade; Hann jemt i botten drack; Ock intet ord hann sade; Blott hornett i hann stack.

3.